Een open brief aan (hypocriete) Thailand kenners

Hoe wanhopig wil je je gelijk halen als je bullshit (vergeef me de uitdrukking, maar spoort naadloos met het Nederlandse gedoog-softdrugs-beleid) van De Telegraaf op je blogsite plaatst? Mijn antwoord: je bent desperaat door gebrek aan inhoudelijke argumenten om je stelling ‘wie z’n gat brandt moet op de blaren zitten’ kracht bij te zetten.

Wat is er aan de hand? John van den Heuvel, regelmatige bijzit van het roddelprogramma Boulevard én misdaadverslaggever van De Telegraaf, vond het nodig in zijn krant als opinie op te noteren dat de Nederlandse (ex-)cofffeeshopeigenaar Johan van Laarhoven het volledig aan zichzelf te wijten heeft dat hij (wellicht de volle twintig jaar) mag wegrotten in een Thaise gevangeniscel.

Volgens Van den Heuvel is er geen sprake van dat de Nederlandse justitie Van Laarhoven aan de Thaise autoriteiten heeft ”uitgeleverd”. Van Laarhoven, zo zet hij even de toon, leefde in Thailand als een ”zonnekoning”. Villa’s, jachten, kortom, een rijke sitnkerd met wie je geen medelijden hoeft te hebben. Een drugshandelaar voor wie andere wetten gelden dan voor gewone Nederlanders, zoals Van de Heuvel. Hij dist het daarom, zonder zelf een spoor van bewijs aan te voeren. als feit op dat Van Laarhoven de belastingdienst om de tuin leidde, winsten afroomde en het overschot naar het buitenland sluisde.

Nog bonter maakt onze misdaaddeskundige het met deze bewering, alweer zonder spoor van bewijs: ”de Thaise justitie heeft de zaak zelf goed onderzocht en kwam tot de conclusie dat Van Laarhoven ook in Thailand strafbare feiten pleegde. Zo onttrok hij geld aan het zicht van de Thaise overheid en had hij bovendien zonder vergunning een vuurwapen in huis.”

Nog even de feiten op een rijtje:

Dertig jaar lang was Van Laarhoven een legale en succesvolle ondernemer. Een selfmade man, zo eentje waar met respect over wordt gesproken en geschreven als hij rijk was geworden met de verkoop van bijv. botte kaaskoppen of buigzame taai taai.

Van Laarhoven verdiende echter zijn geld in een door de Nederlandse overheid en politiek gecreëerde semi-legale branche. Verkoop van een joint mag, de coffeeshophouder moet zelf maar zien hoe hij aan de grondstoffen voor die joint komt. Bevoorrading aan de achterdeur van de negotie mag namelijk niet. De hypocriete gedachtegang is, hoe je eraan komt willen we niet weten, coffeeshops zullen wel een lijntje met de hemel hebben die de shit af en toe als manna in de voorraadkamer laat regenen.

Er is een al vier jaar durend en nog lopend onderzoek naar de (financiële) handel en wandel van Van Laarhoven. Dat heeft tot op heden geen enkel, maar dan ook geen enkel bewijs opgeleverd dat Van Laarhoven belastingraude zou hebben gepleegd dan wel lid was van een ”criminele organisatie”. Er zijn geen opsporingsberichten uitgegaan, er is geen bevel tot aanhouding of arrestatie. Voorzover ik weet dan. Het zou me niet eens verbazen als dat met terugwerkende kracht alsnog wordt gepresenteerd.

Ik schrijf het voorzichtig: het heeft er alle schijn van dat de belangstelling van de Thaise autoriteiten voor Van Laarhoven en Thaise partner Tukta pas werd gewekt na contacten met Nederlandse beambten, al dan niet gevoerd met de in Bangkok gestationeerde Nederlandse politieman die dienstdoet als ‘liaison officer” met de Thaise politie. Voornaamste taak: drugshandel in kaart brengen. Feit is (in verschillende Nederlandse media ook genoemd) dat Van Laarhoven en partner werden gearresteerd een week nadat van Nederlandse kant een officieel verzoek om inlichtingen over Van Laarhoven werd gedaan. Feit is ook dat leden van het OM in Breda tegen media hebben gezegd niet te hebben gerekend op berechting en veroordeling van Van Laarhoven in Thailand.

Mijn indruk (en ik schrijf indruk omdat ik geen bewijs heb) is dat ze daar in Breda vreselijk met de zaak in de maag zitten. En daarom hun maatje bij De Telegraaf gebruiken (of hij trekt van leer om zijn contacten bij justitie warm te houden) voor een publicitair tegenoffensief dat Van Laarhoven in een zo ongunstig mogelijk daglicht moet stellen. Hoe kan je anders verdedigen dat iemand als vreetschuurhouder Van der Valk wegens belastingontduiking met een taakstraf wegkomt en je contacten met de Thaise collega’s ertoe leiden dat een andere zakenman zonder enige berechting in Nederland voor twintig jaar (103 volgens het vonnis, maar ik wil niet overdrijven) in een Thaise cel beland?

Voor de goede orde: ik heb niets met Van Laarhoven noch met zijn voormalige negotie. Maar ik heb de schurft aan rechtsongelijkheid en hypocrisie. Dus laat ik al die ferme recht-en-orde-profeten die Van Laarhoven graag in een Thaise cel zien met hun eigen bizarre en lachwekkende hypocrisie confronteren. Op blogs van en voor Thailand-deskundigen worden regelmatig waarheden als koeien opgediend over de corruptie in dit land, speciaal bij de politie, het falende rechtssysteem enz. enz. Verhalen die dan gepaard gaan met de verzuchting TIT, This is Thailand. Diezelfde klagers en rechttoe-rechtaan-redeneerders worden plotseling progressieve ruimdenkers als het om de prostitutie-sector gaat. Bordelen heten dan A gogo’s of massagesalons, hoeren krijgen het etiketje bargirls en hoerenlopers zijn regelrechte hulpverleners. De motieven laten zich raden: of men komt zelf graag kin die gelegenheden, heeft een partner die er werkzaam is of vindt uit principe dat wat je in Thailand op dit gebied tegenkomt je niet met de Nederlandse bril op moet beoordelen.

Prostitutie is, zoals wij Thailand-deskundigen weten, hier bij wet verboden. In de praktijk is er een gedoogbeleid, net zo semi-illegaal (of legaal) als het Nederlandse soft drugsbeleid. Stel je nu voor dat een blogschrijver of blogbeheerder in Thailand zou worden gearresteerd en tot een forse gevangenisstraf veroordeeld wegens medeplichtigheid aan, aanzetten tot, propaganda maken voor en consumeren van bij wet verboden lichamelijke activiteiten. Want dat is wat daar gebeurt. Videootjes en foto’s prijzen de handelswaar aan, voor oorden van prostitutie worden termen als bruisend nachtleven gebruikt, het regent eufemismen. Dat soort publicaties trekken publiek, het is een winstgevende sector, er komen adverteerders uit die business, je eet als het ware mee uit de prostitutieruif.

Geen misverstand: ik ben geen fatsoensrakker of inquisiteur. Wie zonder zonde is werpe de eerste steen en ik ben geen stenenwerper. Ik kan deze hypocrieten echter verzekeren dat mochten zij ooit door een oprisping van de Thaise justitie in een cel belanden vanwege minachting van het vigerende prostitutieverbod ik de eerste ben die protest aanteken, petities onderschrijf, de ambassade gek belt en de minister van buitenlandse zaken een brandbrief stuurt. Eén geluk hebben jullie. Mocht je Thailand tijdig hebben verlaten hebben dan zal de Nederlandse staat Thaise verzoeken om je wegens het plegen van strafbare feiten uit te leveren negeren. Nederland levert namelijk officieel geen Nederlandse burgers uit aan derde land,

Daarom, doe me een plezier. Laat jullie This is Thailand-kennis, jullie ruimdenkendheid en begrip voor Thaise wetsovertreders ook gelden voor Van Laarhoven en zijn Thaise partner. Schrijf het OM in Breda dat ze hier een kijkje hadden moeten nemen alvorens zaken te doen. En reageer je onderbuikgevoelens daar af waar ze thuishoren. In De Telegraaf bijvoorbeeld.

Vriendelijke groeten,

Hans Geleijnse

PS Gelukkig reageren er in Thailand ook andere Thailand-kenners op de zaak Van Laarhoven. Ik geef hier één zo’n reactie weer. Niet van een vriend van me, maar als het over de inhoud gaat is vriendje of geen vriendje totaal ondergeschikt.

Geplaatst op Thailandblog van Hans Bos:

Van de Heuvel gaat wel erg kort door de bocht en ontpopt zich als een officier van justitie. Daar maakt de krant van wakker Nederland zich wel vaker schuldig aan. Ik wil Laarhoven allerminst vrijpleiten, want ken de stukken niet, maar in Nederland is iemand altijd nog onschuldig totdat hij is veroordeeld. En dat is in Nederland nog altijd niet gebeurd. Van de Heuvel neemt klakkeloos aan wat Justitie in Nederland zegt:

“Laarhoven heeft stelselmatig zijn winsten afgeroomd om belasting te ontduiken. Zo verdiende hij miljoenen aan zwart geld waarmee hij vervolgens in Thailand als een zonnekoning leefde. Hij kocht daar een enorm landgoed, meerdere boten, etc.De Thaise justitie heeft de zaak zelf goed onderzocht en kwam tot de conclusie dat Van Laarhoven ook in Thailand strafbare feiten pleegde. Zo onttrok hij geld aan het zicht van de Thaise overheid en had hij bovendien zonder vergunning een vuurwapen in huis.”

De praktijk van het afromen van winsten is in Nederland nog steeds niet vastgesteld. Laarhoven kocht van zijn geld volgens Van de Heuvel een landgoed op naam van zijn vriendin. De Telegraaf-journalist weet vast niet dat grond niet op naam van een buitenlander mag staan.Hoe denkt Van de Heuvel dat Van Laarhoven met zijn geld Thailand binnen is gekomen? Met een koffer met bankbiljetten? Met een slof sigaretten te veel kom je het land al niet in. En sinds wanneer maakt Thailand problemen over de invoer van zwart geld?

Van de Heuvel schrijft over een vuurwapen zonder vergunning. Het vuurwapen is bekend, maar van het ontbreken van een vergunning is in Thaise media geen sprake. Bovendien ken ik wel meer buitenlanders in Thailand die mét vergunning een vuurwapen in huis hebben vanwege contant (wit) geld in huis.

Van Laarhoven is vast geen lieverdje. Het verhaal van Van de Heuvel wekt echter dezelfde indruk als dat van Justitie in Nederland: we kunnen de zaak hier niet rond krijgen, maar de mogelijke dader zit voor alle zekerheid vast.Zoals een collega van de Telegraaf ooit opmerkte: het verhaal hoeft niet waar te zijn, als we er maar geen gedonder mee krijgen.

Maar kom, we geven het hoge hypocrisie-gehalte van de ”wie z’n kont brandt moet op de blaren zitters”, de ”eigen schuld dikke bulters” en de ”waar rook is is vuurstokers” liever straight from the idiot’s mouth weer. Oordeel zelf. Veel leesplezier.

Klik hier voor het hele artikel op Trefpunt Thailand.